W okresie ostatnich kilkudziesięciu lat ogromnie wzrosło zainteresowanie społeczeństw na całym świecie ruchem fizycznym człowieka z towarzyszeniem akompaniamentu muzycznego. Również w Polsce stosowano i nadal wprowadza się nowe formy gimnastyczne, w których muzyka pełni rolę sterującą. Prowadzącymi tego typu zajęcia są przede wszystkim absolwenci Akademii Wychowania Fizycznego. Natomiast studenci tych Uczelni na zajęciach z gimnastyki mają pewne trudności w prowadzeniu programowych ćwiczeń kształtujących z akompaniamentem, ponieważ nie posiadają podstawowych wiadomości z zakresu teorii muzyki. W Polsce bowiem realizuje się program wychowania muzycznego głównie w szkole podstawowej, natomiast w szkołach średnich realizowany jest wymiennie z plastyką. Z Akademii Wychowania Fizycznego wychowanie muzyczne jako przedmiot zostało usunięte.Warunkiem poprawnego prowadzenia gimnastycznych ćwiczeń kształtujących ze zintegrowaną z nimi muzyką jest w dostatecznym stopniu rozwinięty słuch muzyczny i poczucie rytmu charakteryzujące prowadzącego zajęcia. Nieodzownym warunkiem jest też znajomość zasad muzyki, wchodzących w zakres treści wychowania muzycznego. Dlatego też wychowanie muzyczne lub też zarys nauki o muzyce należałoby znowu i to koniecznie wprowadzić do programu nauczania w AWF.

I.Ogólne tendencje i zmiany w gospodarce turystycznej. II.Społeczno-kulturowe uwarunkowania rozwoju turystyki. III.Ekonomiczne i organizacyjno-prawne problemy rozwoju gospodarki turystycznej. IV.Metodologia badań gospodarki turystycznej i nowe technologie.

1.Społeczno - kulturowa analiza kondycji turystyki i współczesnego turysty 2.O antropologicznym wymiarze turystyki i aksjologii podróżowania 3.Turystyka wobec wyzwań globalizujacego się świata 4.Turystyczne peregrynacje śladami kulturowego dziedzictwa i ośrodków kultu religijnego 5.Turystyka jako forma szkolnej edukacji

I.Współczesna doktryna wychowania fizycznego i jej paradygmat "wychowanie na rzecz dbałości o ciało". II.Zdrowie człowieka w dotychczasowych koncepcjach wychowania fizycznego. III.Strategia kształcenia ogólnego MEDiS. IV.Współczesna koncepcja edukacji zdrowotnej. V.Wyzwania ciała i zdrowia wobec wychowania fizycznego. VI.Składowe i determinanty procesu tworzenia się dbałości o ciało poprzez wychowanie fizyczne. VII.Lekcja wychowania fizycznego. VIII.Nauczyciel wychowania fizycznego - kontrowersje, oczekiwania, niezbedne kierunki przemian.

Monografia Szermierka w Polsce w latach 1945 - 1989 obejmuje takie zagadnienia jak tradycje szermierki i losy polskich szermierzy w latach II wojny światowej - rozwój szermierki po II wojnie światowej - szermierka w szkolnictwie oraz w wojsku - przemiany w technice, taktyce i stylu walki - szermierka w innych dyscyplinach sportu oraz sporcie niepełnosprawnych - szermierka w wfilmie, teatrze oraz w muzyce i sztukach plastycznych - zjawiska niepożądane w sporcie szermierczym - szkolenie i wyniki sportowe polskich szermierzy. Pozycja dla miłośników szermierki, trenerów, zawodników, instruktorów. Umiejętność władania białą bronią cieszyła się od najdawniejszych czasów dużym uznaniem społecznym. Broń, będąca jedną z dziedzin kultury materialnej człowieka oraz pozostałością wszystkich kultur, przyczyniała się do rozwoju jego sprawności fizycznej i umysłowej. Służyła celom militarnym, paradnym, sakralnym, insygnialnym, ceremonialnym, myśliwskim i sportowym. Ewolucji jej sprzyjał rozwój działań wojennych, zmiana uzbrojenia armii i sposobów walki, rywalizacja na turniejach rycerskich. Wywodząca się z rzemiosła wojennego sztuka szermiercza rozwijała się z różną intensywnością w poszczególnych epokach. Popularna była i jest niemal we wszystkich kulturach od tysiącleci. Zanim stała się sportem, minęły tysiące lat1. Sprzyjały temu studia teoretyczne i praktyczne nad bronią, działaniami i akcjami mistrzów2. Na ziemiach polskich szermierkę określano jako sztukę fechtunku. Wtopiona mocno w tradycję, podobnie jak w innych krajach, dostosowywała się w różnych okresach do zachodzących zmian, do rozwoju technicznego i do wizerunku walk odpowiadającego duchowi czasu3.Na świecie termin szermierka istniał znacznie wcześniej niż w Polsce. Niektórzy nazwę tę wywodzą od staroindyjskiego słowa carma albo od słowa skrimen pozostawionego nam przez Skandynawów, starofrancuskiego escremie czy eskermie4 bądź staroniemieckiego skrimen, które z czasem przekształciło się w schirmen, czyli chronić, bronić się, parować. Termin ten uległ także zmianom przegłosowym na esgri-ma u Hiszpanów, escrime we Francji i scherma u Włochów. Słowo fechtowanie pojawiło się po raz pierwszy w przekładzie Biblii Marcina Lutra (1522), myśli się tu jednak raczej o ludowo-sportowej walce na pięści, jaką apostoł Paweł opisał w pierwszym liście do Koryntian6. Szermierkę zdefiniował w 1409 r. mistrz Fiore dei Liberi da Pre-mariacco. Tekst Maestro da Premariacco, zatytułowany Flos duellatorum (w tłumaczeniu z łac. Kwiat pojedynkowiczów), uznany został przez Renzo Nostiniego za äpomnik kulturalny i historyczny" oraz dzieło wartościowe dla szermierki i sportu włoskiego.

Piłka ręczna - podręcznik dla studentów Akademii Wychowania Fizycznego zawiera obszerne informacje o piłce ręcznej - historia, organizacja, ćwiczenia, szkolenie, trening, technika, metodyka. W niniejszym skrypcie Autor z dużą znajomością problematyki i potrzeb kształcenia kadr zebrał wiele dodatkowych informacji dotyczących nauczania gry w piłkę ręczną. Wykorzystał także szeroki wachlarz źródeł związanych z zagadnieniami sportu, dostosowując zawarty w nich materiał do potrzeb omawianej gry. Dzięki temu powstała całość spójna, interesująca i wielce potrzebna, która na pewno będzie przyjęta ze zrozumiałym uznaniem.